خون حسین(ع)همچنان جاریست

هزار و اندی از واقعه ای میگذرد که بیانگر یک حقیقت عظیم است:

"جاء الحق و زهق الباطل،ان الباطل کان زهوقا"

آری باطل از بین رفتنیست و آنچه که میماند از جنس حق است و لاغیر.دیگر فرق نمیکند که در این مصاف،علی الظاهر حق شکست بخورد و نابود شود یا پیروز.اگر انسان در مسیر حق بر اساس تکلیف (وضع شده با توجه نتیجه)عمل کند،درهر حالتی که عملش بروز نماید او پیروز است. واین یعنی:

"چه بکشیم و چه کشته شویم پیروزی از آن ماست"

ماجرای عاشورا نمونه ای کامل ازاین حقیقت است.حکایت مردی که مملوء حق است و یاران و خانواده ای که از این چشمه جوشان سیراب گشته اند،در مصاف دشمنی که در اسارت تمنیات دنیای فانی گرفتار آمده.یک صبح تا ظهر بیشتر طول نکشید که تک تک یاران حق،از علمدار گرفته تا سرباز شش ماهه همه قربانی شدند،و خیمه ها همه هزیمت شد... علی الظاهر شکست سهمگینی بود ... اما باطن ماجرا:

 "ما رایت الا جمیلا"است...

خون حسین(ع) بر زمین ریخت،اما بر زمین نماند.در رگهای زمان جریان پیدا کرد.چراکه هر پدیده ای با گذشت زمان نابود میشود،اما عاشورا هر سال زنده تر میشود.

خون حسین(ع) همچنان جاریست،و تا ابد جاری خواهد ماند... .

 

السلام علی الحسین(ع)

و علی علی بن الحسین(ع)

و علی اولاد الحسین(ع)

و علی اصحاب الحسین(ع)

ایام سوگواری اباعبدالله تسلیت باد.

التماس دعا

 

به بهانه ی پرواز 14 حافظ مرز های اسلامی

خبرش را همه شنیده اید.شرارتی دیگر و شهادتی دیگر.نیاز به توضیح و تفسیر نیست.نمیخواهم صدا به فریاد علیه مسئولین بلند کنم.هرچند که جای نقد بسیار است.اما باید فعلا ازاین امر گذر کرد.

فقط یک مسئله را برای برخی از دوستان دوستار دوستی با دشمن عزیزمان،آمریکا،یادآور میشوم.امروز برای همه به همان اندازه که روشنای روز امری بدیهیست،تجهیز این افراد شرور و تروریست و انداختن آن به جان ملت مظلوم ما ،توسط آمریکای جنایتکار بدیهی است. این اولین بار نیست.آخرین بار هم نخواهد بود.چگونه؟با کدام منطق؟وبا چه رویی انتظار دارید که شعار مرگ بر آمریکا از ادبیات این مردم حذف گردد؟!و با محبت تمام دست دوستی به سمت کشوری دراز کنیم که میخواهد سر به تنمان نباشد؟!دشمنی که بارها ثابت کرده که دشمنیش تنها با نظام نیست،بلکه با مردمیست که فقط میخواهند برای آرمان های خودشان باشند.

باشد!ما حرفی نداریم!فقط از شما میخواهم که بروید  چشم در چشم غرق به اشک مادران این 14 شهید مظلوم  بیاندازید،وآنگاه اگر توانستید خواسته ی خود را تکرار کنید.و یادتان باشد که باید جوابگوی خود شهدا هم باشید،اگر می توانید. ومن دیگر سخنی با شما ندارم.

بگذریم.

در رابطه با جنایت اخیر هم حرفی ندارم جز اینکه:این وقایع دیگر برایم عادیست!

آنچه که هیچ وقت برایم عادی نمیشود،دیدن مادر  شهیدیست که زیر دست هایش را گرفته اند و در پی تابوت فرزندش او را که نای حرکت ندارد میکشانند!

و صدای ناله های او که همیشه تنم را لرزانده!

و پدری که سر زانو هایش خاکیست! نمیدانم در این چند قدم چند بار به زمین خورد...؟!

 

نگاهی کوتاه بر مذاکرات

مسئله ی مذاکره و رابطه با آمریکا،امروز یکی از داغ ترین مباحث خبری و نقل محافل مردم گشته است.هرکس در این روزها به نوعی کارشناس مسائل بین الملل گشته و از دید خودش گریزی تحلیلی به این امر میزند.ما هم بنا بر احتیاط گفتیم تحلیلی هرچند کوتاه بر این مسئله زده باشیم تا از غافله عقب نمانیم.

همانطور که در مطلب قبل اشاره شد،هر پدیده ی انسانی دارای ابعاد گوناگون و متفاوتیست که از هر منظر به آن بنگریم و تحلیل کنیم نتیجه ای متفاوت بدست میدهد.آنچه که مسلم است ما باید این واقعه را تا حد امکان در دستگاه فکری ولی فقیه قرار دهیم و بسنجیم و از این منظر به دیدگاهی صحیح تر و قابل اعتمادتر برسیم.

بر این اساس و با توجه به اطلاعات محدود بنده،نفس مذاکره امری مباح است که به عنوان یک ابزار دیپلماسی میتوان از آن در جهت پیشبرد اهداف،بهره برد.اما در چه شرایطی و با کدام کشور؟این سوالی بسیار تعیین کننده برای بجا یا نابجا بودن مذاکره است.که تا حدود بسیاری برای ما روشن است.چراکه هیچ عقل سلیمی نمیپذیرد که با دشمن در شرایط ضعف مذاکره کند.لکن قصد بر پرداختن به این شرایط مذاکره نیست.

آنچه که مسلم است،در زمان کنونی باب مذاکرات باز شده و ارتباطاتی در این راستا هم برقرار گردیده است.فلذا میخواهیم به بررسی این عمل بپردازیم.با توجه به مقدماتی که ذکر گردید،باید گفت که این حادثه بطورکل یکسری پیامدهای مثبت و منفی برای نظام مقدس جمهوری اسلامی دارد.اگر بتوان فرض را براین گذارد که این امکان وجود دارد که نقاط مثبت بر نقاط منفی غلبه یابد،باید گفت که مذاکرات یک حرکت دیپلماتیک مثبت بوده است.

اما در یک نگاه کلی آنچه به عنوان پیامد منفی میتوان در نظر گرفت از این قرار است: آمریکا به عنوان شاخص ترین دشمن ما و داعیه دار سلطه ی بر جهان،در وضعیت سختی هم در بعد داخلی و هم در ابعاد بین المللی و بخصوص منطقه خاورمیانه به سر میبرد.و همچون مرده ای در حال احتضار است که تنها یک عامل میتواند موجب بازگشت آن به حیات گردد،وآن ایران و مذاکره ی با این کشور است.هرچند که این مذاکره صرفا برای مذاکره باشد!چرا که از این فرصت میتواند حداکثر استفاده را ببرد و این آمدن به پای میز مذاکره را اثر تحریم ها بداند،واینگونه وانمود کند که ایران دربرابر این فشارها تسلیم گردیده است.همین مسئله برای آمریکا و اوباما کافیست تا قدرت نفوذ خود را در منطقه احیا کند.والبته این یک هزینه ی سنگین بر ما خواهد بود.چرا که سبب ناامیدی بسیاری از ملت های مظلوم منطقه که به جمهوری اسلامی  ایران به چشم نماد مقاومت مینگریسته اند،میشود.

اما آنچه را که میتوان به عنوان پیامد مثبت در نظر گرفت این است که مذاکرات حداقل توقعات مارا برآورده کند.قطعا رفع کامل تحریم ها یا سبک تر شدن آن تا حدی که مشکل چندانی را برای ما ایجاد نکند یکی از اهداف تیم مذاکره کننده است.شاید بتوان اینطور برداشت کرد که جناب آقای روحانی راه تحقق حماسه ی اقتصادی را این میدانند.یعنی برداشتن تحریم ها و بهبود وضع معیشتی مردم.در این صورت با دیدی خوشبینانه میتوان مذاکرات را در وضع برد-برد ارزیابی کرد.و آن را یک حرکت رو به جلو دید.چراکه مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) یکی از عناصر فصلی تقویت ساخت درونی قدرت را مسئله ی اقتصاد دانسته اند.اما این پیامد را هم در شرایطی میتوان مثبت دید که از ما چهره ای مغلوب باقی نگذارد.یعنی بر سر هیچ یک از اصولمان مذاکره نکنیم.و هیچ یک از آرمان هایمان را به بهای بهبود شاریط اقتصادی نفروشیم.که البته چنین امری بنا بر ارزیابی عقلانی بعید به نظر میرسد.

نکته دوم در این زمینه این است که این مذاکرات به نوعی اتمام حجت ما باشد با آمریکا و حامیانش.وما این پیام را برای مردم جهان بتوانیم ارسال کنیم که ما اهل صلح بوده ایم و هستیم.اما آنکه جهانی خالی از امنیت و آرامش میخواهد آمریکاست.و هیچ چیز را بر خلاف منافع خویش بر نمیتابد.این مسئله هم با توجه به قدرت رسانه ای غرب و سانسور شدید خبری علیه ایران بعید به نظر میرسد.

با توجه به مطالبی که گفته شد،باید گفت که آقای روحانی وارد بازی شده اند که نتیجه اش معلوم است.وایشان این را باید بدانند که اگر حداقل توقعات ما در این مذاکرات برآورده نشود،آنچنان هزینه ی سنگینی بر کشور و نظام واردکرده اند که تا سالیان سال قابل جبران نخواهد بود.چراکه در زمان اوج قدرت ما و اوج ضعف دشمن،فرصت را به آنها دادند و  آنها را از سراشیبی سقوطشان به مرحله احیاء بازگرداندند.